lodziarnia

pewnie wcinała malinowy sorbet, aha.

zapewne przyglądał się jak anielica, małą kolorową łyżeczką porzera sorbet. - nie jedz tak zachłannie, przeziębisz się.

właściwie to rozbawiła ją ów mowa, jego. bo to urocze, że chociaż udawał, że się o nią martwił. aha? - no i co? pójdę do twojego taty, on mi przepisze jakieś leki i będzie miło. - podrapała się po czubku nosa i oblizała prawy kącik ust.

sory po nutelle poszłam, xddd
wcale nie udawał, on zawsze sie o nią martwił, a no i przemilczał fakt iż napewno poszła by do niego, a nie do jego taty. - nie przepisze, chyba. - mruknął, nie lubił ojca.

-hm? - uśmiechnęła się do niego lekko. - przecież nie będę chora, aha. czemu ty nic nie jesz? masz anoroksję?

- bulimię. - wyszczerzył się, i poklepał się bobrzuchu, jak kubuś puchatek. - nie jestem głodny! - i umazał nos milagros sorbetem który w jakichś okolicznościach znalzał się na jego palcu.

-jakbyś miał bulimię to byś właśnie jadł, aha! - jęknęła, bo właśnie miała nos mazany sorbetem. - kurwa, co robisz. - mruknęła. skąd ona zna takie nieładne słowa? wyciągnęła rękę po jego kawałek koszulki i wytarła w nią nos. aha. nie wiem jak, ale to zrobiła. x333

- właśnie wczoraj z tejlorem zjedliścmy 9843948394 kawałków piccy, co ją zamówiliśmy. - wymruczał, i upił łyka swojej kawy, bo przeciez miał kawę, a na małym spodeczku z logiem lodziarni miał muffina! spojrzał na plamę na koszulce. - co zrobiłaś?

-wytarłam swój nos. - odparła z dumą, całkiem lekko. - mm, pizza jest miła. - jakby trochę z wyrzutem to powiedziała. mógł ją zaprosić! ;c

nie zrozumiał aluzji, on nigdy owych nie rozumiał, przyjzał się miejscu gdzie wytrała nos. - mam plame. - mruknął, rozcierając sorbet. - głodny jestem, a ty?

-ja już nie, zjedz muffina. - zmarszczyła czoło i wydęła usta, które zaraz potem oblizała. wzięła jego już zimną kawę i napiła się. - pfu, niedobra.

on lubiał zimną kawe, w akademiku tylko taką mają. - nie, nie mam ochoty ma muffina. - odsunął talerzyk od siebie. - lubie - mruknął. - takową!

-dziwny jesteś. - przewróciła oczami i pociągnęła nosem. - po co go kupiłeś, jak go nie chcesz? - przeczesała dłonią swoje krótkie włosy i podrapała po policzku. - nudzi mi się, dżeremi.

-nie jestem. - wymruczał, podając muffina małemu chłopcu co sprzedawał różyczki, po kawiarniach! kupił nawet jedną dla anielicy. - proszę. - wręczył jej kwiatka. - więc chocmy gdzieś.

ucieszyła się z kwiatka i nawet za niego podziękowała chłopcu! znaczy nie temu małemu, tylko jeremy'emu. aha. i ubuziała go w policzek! - gdzie chcesz iść, hm?

- nie wiem zaproponuj coś! - podrapał się no nosie, on nigdy nie był najlepszy w wymyślaniu miejsc na spotkania, ;x - hę?

spojrzała na swoje sandałki. - możemy iść na plażę, aha. - mruknęła. ona też nie była w tym dobra, lubiła siedzieć w swoim pokoju, najczęściej.

bo w pokojach jest uroczo, i miło. - dobrze więc chocmy. - wymruczał, i wyciągnął dłoń w jej kierunku! ojciec, zawsze mówił mu że powinien byc dżentelmenem.

z-a-c-z-n-i-j